ปรากฏการณ์ซีรี่ส์ “เรื่องตลก 69” ที่รีเมกจากภาพยนตร์เมื่อปี 2542 กลายเป็นกระแสในสังคมทันทีที่เข้าฉาย เนื่องจากภาพยนตร์เรื่องดังกล่าวคือภาพยนตร์ที่ได้รับคำวิจารณ์เชิงบวก เนื้อหาการเล่าที่เน้นความตลกร้ายสร้างความอลหม่าน ถ่ายทอดผ่านมุมมองของชีวิตพนักงานออฟฟิศธรรมดาๆ คนหนึ่ง ฉบับดั้งเดิม “หมิว-ลลิตา ปัญโญภาส” นำแสดง ซึ่งเธอก็ทะยานขึ้นรับรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมของปีนั้นแทบทุกเวที พอมาปี 2566 กับเรื่องตลกชวนกุมขมับนำแสดงโดย “ใหม่-ดาวิกา โฮร์เน่” กลับมีประเด็นมากมายที่ถูกพูดถึงทั้งเชิงลบและเชิงบวก แต่ตัวละคร “จิ๋ม” ที่รับบทโดย “มาย-ธนภรณ์ รัตนศศิวิมล” หรือ “มายฮาเร็ม” ถูกพูดถึงเป็นพิเศษ

     ในซีรี่ส์เรื่องนี้กับเรตผู้ชมจำกัดอายุ 16 ปีขึ้นไปกลับมีฉากติดเรตมากมายไม่ว่าจะเป็นด้านความหยาบคาย ความรุนแรง และความวาบหวิว ซึ่งประเด็นหลังสุดทำให้แสงสปอตไลต์ทุกดวงหันไปจับจ้องมาย อดีตเน็ตไอดอลจากยุค Dek-D และโด่งดังบนแพลตฟอร์มโซเชียลแคม เพราะเนื้อหาการทุ่มแสดงสุดตัว โดยเฉพาะฉากโป๊เปลือยสุดเย้ายวนบนเตียงกับ “แมน-ธฤษณุ สรนันท์” ที่รับบท ร้อยตำรวจเอก จอน เสถียรทองคำ ซึ่งฉากดังกล่าวปรากฏขึ้นทั้งในตอนที่ 3 และตอนที่ 6 เรียกว่าเป็นฉากที่ทำเอานัยน์ตาผู้ชมเบิกโพลงได้ไม่น้อยทีเดียว

     ประเด็นดังกล่าวเกิดขึ้นเมื่อมายถูกพูดถึงอย่างมาก และมีทิศทางการพูดถึงนำไปสู่ฉากเหล่านี้โดยเฉพาะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องทรวดทรง เรื่อยไปจนถึงลีลาท่าทางอันเย้ายวน ตรงนี้ทำให้ตัวนักแสดงกลับไม่ได้ปลาบปลื้มมากเท่าไหร่นัก ถึงขั้นโพสต์ข้อความลงทวิตเตอร์มีเนื้อหาการพูดถึงการโฟกัสผิดจุด แอบเสียดายที่คนไม่สนใจการแสดงเท่าที่ควร มีคนหลากหลายความคิดตามธรรมชาติ เธอก็มุ่งมั่นในฐานะนักแสดงให้เต็มที่ โดยเรื่องดังกล่าวอ้างอิงถึงฉากเร่าร้อนของตัวละครจิ๋มที่เผยสัดส่วนหน้าอกและเรือนร่างอย่างชัดเจน ซึ่งตรงนี้ก็ถูกนำไปแชร์ต่อกันจนเกิดเป็นกระแสที่คนพูดถึงฉากติดเรตนี้กันทั่วบ้านทั่วเมือง

     ความเสียดายของมายนำมาสู่การสุมไฟเพิ่มของคนออนไลน์ มีการระบุว่า “ชายแท้” ไม่ได้สนใจการแสดงอันเปี่ยมด้วยพลังและความพยายาม แต่กลับโฟกัสที่เรือนร่างของนักแสดง นั่นทำให้กลายเป็นประเด็นร้อนต่อเนื่องจากกระแสซีรี่ส์ทันที ซึ่งเรื่องดังกล่าวเป็นเหมือนการกล่าวว่าผู้ชมกำลังทำให้ตัวละครจิ๋มที่มายแสดงเป็นเพียงวัตถุทางเพศเพื่อตอบสนองอารมณ์ส่วนลึกเท่านั้น การแสดงไม่ได้มีผลให้คนบางกลุ่มโฟกัส แต่ร่างกายของนักแสดงทำให้คนตราตรึงได้มากกว่า แม้อาจเป็นเรื่องธรรมดาแต่สิ่งเหล่านี้สามารถวิเคราะห์ออกมาในหลากหลายรูปแบบ

     ฉากเร่าร้อนเผยเรือนร่างนักแสดงอาจเป็นเรื่องหายากในประเทศไทย อุตสาหกรรมบันเทิงยุคใหม่อาจเพิ่มเติมฉากเหล่านี้เข้ามาเพื่อความลึกซึ้งทางอารมณ์มากขึ้น ในขณะเดียวกันผลผลิตเชิงวัฒนธรรมฟากตะวันตกก็นำเสนอฉากเหล่านี้เป็นปกติมานานหลายทศวรรษ คำถามคือทำไมเรื่องเหล่านี้ยังเป็นสลักสำคัญแม้มันจะเป็นส่วนหนึ่งในผลงานการแสดงก็ตาม สิ่งแรกคือความโดดเด่นขององค์ประกอบต่างๆ ต้องบอกว่าภาพยนตร์หรือซีรี่ส์จำนวนมากที่มีฉากเหล่านี้ไม่ได้มีการพูดถึงฉากเหล่านี้เป็นหลักในหมู่ผู้ชม เพราะเนื้อหาหลักทั้งหมดสามารถสะกดผู้ชมได้อยู่หมัด ยกตัวอย่างเช่น Game of Thrones ที่มีฉากแบบนี้บ่อยครั้ง แต่เนื้อหาหลักสามารถดึงดูดความสนใจได้อยู่หมัด ฉากเซ็กซ์อันเร่าร้อนจึงเป็นเพียงส่วนประกอบกระตุ้นอารมณ์ผู้ชมให้เข้าถึงความเข้มข้นในความสัมพันธ์ของตัวละครมากขึ้น หรือจะเป็น Naked Director เองก็มีฉากแบบนี้อยู่ตลอด แต่ความแปลกใหม่ในการเปิดเผยเบื้องหลังวงการหนังผู้ใหญ่ของญี่ปุ่นก็โอบอุ้มฉากเหล่านี้ไปด้วยความเป็นธรรมชาติ

     ย้อนกลับมาหาเรื่องตลก 69 เวอร์ชั่นซีรี่ส์ ดูเหมือนว่าตลอด 6 ตอนจะไม่สามารถทำให้ผู้ชมจดจ่อได้ตลอดเวลา อาจเนื่องด้วยการขยายเนื้อหาจากภาพยนตร์หลักต่ำกว่า 2 ชั่วโมงมาถ่ายทอดเป็นซีรี่ส์เรื่องยาว ทำให้การดำเนินเรื่องช้า ยืดเยื้อ และแน่นอนว่าบทบาทหวือหวาที่เข้ามาสอดแทรกจึงติดอยู่ในความทรงจำของผู้ชมได้มากกว่า ดังนั้นฉากติดเรตที่มายแสดงจึงเป็นหนึ่งในโมเมนต์ของซีรี่ส์ที่โดดเด่นขึ้นมาท่ามกลางเนื้อหาอันเชื่องช้า ข้อนี้จึงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มายกลายเป็นประเด็นพูดถึงจากฉากเร่าร้อนจากซีรี่ส์เรื่องนี้

     การโต้แย้งของผู้ชมที่รู้สึกว่าไม่เป็นธรรมหากพูดว่าพวกเขาใส่ใจแค่กับบางจุด การที่มายโพสต์โดยใช้คำว่า “คน” แทนที่ “บางคน” อาจเป็นเรื่องสำคัญกว่าที่คิด ในเชิงภาษาคำว่าคนมีความหมายเชิงเหมารวมและทำให้รู้สึกผู้อ่านแทบทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของเนื้อหากำลังกล่าวในประเด็นนั้นๆ ทำให้ผู้ชมหลายคนอาจรู้สึกว่าตนเองไม่ได้ทำหรือรู้สึกอย่างที่มายกำลังพูดถึง ซึ่งหลายคนก็ออกมาพูดเชิงเหตุและผลว่า บทบาทตัวละครจิ๋มผูกโยงเข้ากับเซ็กซ์และความเร่าร้อน มันถูกออกแบบมาเพื่อเป็นตัวละครที่สะท้อนไลฟ์สไตล์และมุมมองทางความคิดบางอย่าง ดังนั้นฉากเซ็กซ์เองก็เป็นส่วนหนึ่งของการแสดง การที่คนโฟกัสฉากที่โดดเด่นเหล่านั้นก็เท่ากับการโฟกัสการแสดงอันทรงพลังของเธอเช่นกัน แม้จะปฏิเสธไม่ได้ว่าบางคนก็อาจมองฉากนี้เป็นเพียงฉากน่าสนใจเพราะเห็นส่วนลับของหญิงสาวด้วยเช่นกัน

     “ชายแท้” คำนิยามที่กลายเป็นประเด็นเชื่อมโยงกับเรื่องราวนี้อย่างตรงไปตรงมา เหล่าผู้สนับสนุนมายในทวิตเตอร์บางส่วนตีคลุกประเด็นนี้ให้ทะลุขอบเขตแค่การแสดงกับจุดโฟกัส แต่นำไปสู่มุมมองแนวคิดทางสังคมที่คิดว่าผู้ชายแท้อย่างที่เขานิยามละเลยการแสดงจนสนใจเพียงฉาก 18+ เท่านั้น เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องวิวัฒนาการเชิงสังคมและวัฒนธรรมที่มีพลังย้อนกลับสู่สังคมชายเป็นใหญ่ การต่อต้านรูปแบบต่างๆ เกิดขึ้น นั่นมาพร้อมอคติที่อาจทำให้ผู้ชายเองก็ถูกเหมารวมด้วยประเด็นวิพากษ์อันไม่มีข้อมูลวิจัยเชิงคุณภาพหรือสถิติเชิงปริมาณเข้ามาสนับสนุนอย่างเป็นรูปธรรม แน่นอนว่าส่วนหนึ่งก็อาจจะจริงที่มีการมุ่งเน้นเขียนหัวข้อบทความหรือนำฟุตเทจส่วนนั้นไปนำเสนอในเชิงส่อเรื่องเพศเป็นหลัก แต่นั่นอาจสรุปไม่ได้ว่าคนในสังคมที่เป็นผู้ชายส่วนใหญ่เห็นดีเห็นงามกับสิ่งนั้นโดยสมบูรณ์

     อีกหนึ่งประเด็นสำคัญคือสัดส่วนของบทบาท ต้องทำความเข้าใจก่อนว่าจิ๋มถูกปูเนื้อหามาเป็นตัวละครสมทบอย่างชัดเจน และตลอดทั้งเรื่องก็เน้นย้ำเรื่องเซ็กซ์แทบตลอดเวลา ด้วยจำนวนเวลาแอร์ไทม์ที่ไม่ได้มากเท่าตัวละครหลักอย่างตุ้ม ยิ่งมีฉากเหล่านี้ที่กินเวลาเป็นส่วนใหญ่ในเส้นเรื่องมาย ก็ทำให้ฉากดังกล่าวนอกจากจะโดดเด่นแซงหน้าเนื้อหาไปแล้วยังเสิร์ฟให้ผู้ชมเสพกันในสัดส่วนค่อนข้างมากเลยทีเดียว ดังนั้นนี่ก็เป็นอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้ภาพจำของตัวละครมายถูกยึดโยงกับความเร่าร้อนบนเตียง มองอีกมุมหนึ่งจะเห็นว่ามายทำการแสดงออกมาได้อย่างดีเยี่ยม เพราะเธอทำให้คนรู้สึกว่าเธอเร่าร้อน ให้ความสำคัญกับเซ็กซ์ มีความเชื่อมโยงกับมันตลอดเวลา และที่สำคัญยังสามารถใช้จุดนี้ต่อยอดสู่ปมคลี่คลายในช่วงสุดท้าย ส่วนนี้เธอทำได้ดีพร้อมกับการนำเสนอบุคลิกความสดใสและเป็นธรรมชาติของหญิงสาวนามว่าจิ๋มในเชิงตัวละครทุกมิติ

     สิ่งที่คนในสังคมเองก็ต้องปรับปรุงก็สามารถถูกวิเคราะห์ได้จากเรื่องนี้เช่นกัน อย่างที่ผู้เขียนกล่าวสอดแทรกไปเสมอว่าปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ที่เห็นคนบางกลุ่มนำเนื้อหาส่วนนี้ไปปลุกปั้นเป็นคอนเทนต์เน้นการส่อเรื่องเพศเป็นหลัก สิ่งนี้คือชนวนเหตุหลักที่น่าจะทำให้มายรู้สึกน้อยอกน้อยใจกับเรื่องนี้มากที่สุด รูปแบบการนำเสนอการแสดงที่สมบทบาทซึ่งมายทำได้อย่างดีนั้นกลับถูกมองข้าม ประเด็นการทำให้เธอเป็นวัตถุทางเพศตอบสนองความต้องการทางอารมณ์จึงควรลดลง เพราะบทบาทตัวละครและการแสดงทำให้มันเข้มข้นสมจริง มิได้มีความต้องการให้คนนำไปสำเร็จความใคร่แต่อย่างใด ดังนั้นการผลิตและผลิตซ้ำคอนเทนต์ส่อทางเพศเป็นหลักจึงเป็นการบิดเบือนความตั้งใจของนักแสดงที่พร้อมถ่ายทอดตัวละครออกมาอย่างถึงขีดสุด หากจุดนี้ลดลงการก้าวผ่านสู่เส้นทางการพัฒนาสังคมและภาพยนตร์ที่นำเสนอเนื้อหาจัดจ้านอาจเดินหน้าอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นด้วยเช่นกัน

     สุดท้ายกับเรื่องเรือนร่างที่แตกต่างนำมาสู่มาตรฐานอันไม่เท่าเทียม ต้องบอกว่าหน้าอกของผู้หญิงถูกมองเป็นส่วนสงวน ยิ่งผูกโยงกับวัฒนธรรมอันดีงามของไทยตามนิยามของคนบางยุคสมัยยิ่งชี้ชัดว่าหน้าอกหรือเรือนร่างของผู้หญิงเป็นสิ่งที่ควรปกปิด แตกต่างจากชายหนุ่มที่สามารถเปิดเผยร่างกายได้อิสระมาก หากมุมมองเชิงวัฒนธรรมตรงนี้เปลี่ยนแปลงไป หน้าอกของผู้หญิงและผู้ชายมีมาตรฐานการถูกมองในรูปแบบเดียวกัน หรือแม้แต่ร่างกายส่วนอื่นๆ เองก็ตาม การมองถึงฉากเร่าร้อนของหญิงสาวในสื่อทุกรูปแบบก็จะไม่ได้ผิดแปลกหรือถูกโฟกัสผิดจุด ชุดความคิดรวมของคนในสังคมล้วนมีผลต่อความรู้สึกร่วม สังเกตจากการแต่งกายเซ็กซี่วาบหวิวในปัจจุบันไม่ได้ถูกมองเป็นเรื่องผิดแปลกอีกต่อไป การสวมชุดว่ายน้ำโชว์เรือนร่างกลายเป็นเรื่องปกติ ส่วนสำคัญก็มาจากมุมมองร่วมทางสังคมที่สร้างมาตรฐานใหม่ ดังนั้นหากร่างกายของผู้หญิงมีมาตรฐานการถูกมองอย่างเท่าเทียมกับผู้ชาย บทวิจารณ์หรือความรู้สึกเกี่ยวกับมายในซีรี่ส์เรื่องดังอาจเปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง ทั้งหมดมีผลเชื่อมโยงกัน การเปลี่ยนแปลงไม่ได้เกิดขึ้นได้จากคนเพียงคนเดียวหรือระยะเวลาอันสั้น แต่หมายถึงการสร้างมุมมององค์รวม ประสบการณ์ร่วม และพัฒนาสู่การเป็นชุดความคิดหลักของคนในสังคม ถึงวันนั้นความขัดแย้งเชิงความคิดที่ต่างมุมมองเกี่ยวกับเรือนร่างของเพศใดก็ตามก็จะค่อยๆ เลือนลางจนหายไปในที่สุด