หลายคนคงมีโอกาสได้ติดตามหนังภาพยนตร์เรื่องใหม่มาเเรงอย่างบาร์บี้ Barbie ที่เพิ่งเข้าฉายในโรงภาพยนตร์ไปเมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม ที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นการนําบาร์บี้จากรูปแบบแอนิเมชั่นมาดัดเเปลงเป็นภาพยนตร์เวอร์ชั่น Live Action พร้อมการถ่ายทอดมุมมองที่เเปลกใหม่ก็ทําให้แฟนๆ ถึงขั้นต้องร้องว้าวไปตามๆ กัน ซึ่งภาพยนตร์เรื่องนี้นำแสดงโดย Margot Robbie ผู้รับบทบาร์บี้ อีกทั้งยังมีตัวละครสุดฮิตอย่าง Ken แฟนหนุ่มของบาร์บี้ที่รับบทโดย Ryan Gosling โดยขณะนี้เป็นที่กล่าวถึงอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ทีเดียว จะเห็นได้ว่าบาร์บี้ในเวอร์ชั่นการ์ตูนหรือแม้แต่เป็นตุ๊กตา ก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตวัยเด็กของใครหลายคนเพราะสามารถเปรียบเหมือนเพื่อนคู่ใจ นอกจากนี้เมื่อเวลาผ่านไปเราจะเห็นถึงวิวัฒนาการของบาร์บี้อย่างสม่ำเสมอ ดังนั้นวันนี้เราจะพาทุกคนไปเห็นถึงปัจจัยของการเปลี่ยนเเปลงรูปลักษณ์ของบาร์บี้กันในบทความนี้

 

 

     หากย้อนกลับไปเมื่อปี 1959 บาร์บี้เกิดจากแนวคิดของ Ruth Handler ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากตุ๊กตา Lilli ของประเทศเยอรมนี ในปี 1956 แฮนด์เลอร์อยากเพิ่มของเล่นเด็กผู้หญิงให้มีความหลากหลายมากขึ้นเฉกเช่นกับเด็กผู้ชาย หลังจากนั้นบาร์บี้ก็ประสบความสำเร็จอย่างมากเเละเป็นที่นิยมในหมู่เด็กมาถึงทุกวันนี้ ทว่าในทางกลับกันเวลานั้นเด็กสาวหลายคนจะมองว่าลักษณะของบาร์บี้เป็นบรรทัดฐานความสวยงามหรือความงามในอุดมคติ จึงทําให้เด็กๆ อยากสวยหรือมีรูปร่างที่ดีเหมือนบาร์บี้ เเต่งตัวเหมือนบาร์บี้ เช่นนี้แล้วใครที่มีรูปลักษณ์นอกเหนือไปจากค่านิยมของสังคมที่กำหนดไว้จะรู้สึกว่าตนเองไม่สวย หรือไม่ดีพอกับคำว่าสวยในยุคสมัยนั้น จึงอาจส่งผลกระทบกับสภาพจิตใจได้ อาทิ การกินที่ผิดปกติไปจากเดิมหรือการเห็นคุณค่าในตนเองลดลงกว่าที่ควรจะเป็น

 

 

     ทว่ากาลเวลาที่ผันเปลี่ยนจะเห็นได้ว่ากรอบบรรทัดฐานหรือค่านิยมดั้งเดิมเกี่ยวกับเรื่องความสวยของผู้หญิงเริ่มหายไป เนื่องจากคนรุ่นใหม่เริ่มมีความมั่นใจในการกล้าแสดงออกถึงเอกลักษณ์ของตัวตน เพราะมีความเชื่อว่าผู้หญิงไม่ควรยึดติดกับบรรทัดฐานความสวยงามเเต่ควรเปิดเผยตัวตนที่เเท้จริง ทุกวันนี้สังคมมีการเปิดรับมากขึ้นโดยทุกคนสามารถมีความสวยในเเบบของตัวเอง จากตุ๊กตาหญิงสาวผิวขาว ผมบลอนด์ รวมถึงมีรูปร่างและหน้าตาสะสวยตามบรรทัดฐานความงามของสังคมในยุคก่อน ก็มีการนำเสนอบาร์บี้ที่หลากหลายมากขึ้นเช่นบาร์บี้ที่ผิวดํา บาร์บี้ผมสั้น บาร์บี้คนพิการ และบาร์บี้ดาวน์ซินโดรม เป็นต้น สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าบาร์บี้คือคาแร็กเตอร์ที่ต้องการนำเสนอความหลากหลาย รวมถึงเป็นแรงบันดาลใจให้ทุกคนมีความมั่นใจในรูปร่าง หน้าตา หรือชาติพันธุ์ของตนเอง ว่าเราไม่จำเป็นต้องสวยเหมือนใครหรืออยากเป็นเหมือนคนไหน ทุกคนสามารถสวยได้เพียงไม่สูญเสียความเป็นตัวเองไปก็พอ