เป็นอันทราบกันดีว่าจุดเด่นของภาพยนตร์ของ Sofia Coppola ผู้กำกับหญิงเลื่องชื่อ คือตัวละครที่มีสไตล์เฉพาะตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผลงานล่าสุดในฐานะผู้กำกับที่ได้รังสรรค์ภาพยนตร์ขนาดสั้นให้กับ CHANEL ร่วมกับ Roman น้องชายของเธอ ซึ่งได้รวบรวมจิตวิญญาณที่ร่าเริงและไร้กังวลของคอลเล็กชั่น CHANEL Cruise 2022/23 โดยหัวเรือใหญ่ Virginie Viard เอาไว้ด้วยกันอย่างลงตัว ท่ามกลางฉากหลังของโรงแรมมอนติคาร์โลบีชในเดือนพฤษภาคม 2565 ที่ผ่านมา

     ความน่าสนใจของภาพยนตร์ขนาดสั้นเรื่องนี้อยู่ที่การฉายภาพจากรันเวย์และช่วงเวลาเบื้องหลังฉากควบคู่ไปกับฟุตเทจแห่งความเย้ายวนใจ พร้อมด้วยแบ็กกราวน์เพลง “Slave to Love” ของศิลปิน ไบรอัน เฟอร์รี และเพลง “Rally” อันอึกทึกของฟีนิกซ์ ที่ช่วยโหมโรงให้ภาพยนตร์สั้นเรื่องนี้สมบูรณ์แบบ

 

     สำหรับโซเฟียเองแล้ว คอลเล็กชั่นครูสแต่ละคอลเล็กชั่นของชาเนลนั้น เปรียบดั่งจินตนาการ และวิสัยทัศน์ของการพักผ่อน ซึ่งเธอพร้อมส่งต่อความรู้สึกโรแมนติกนี้ผ่านภาพยนตร์ขนาดสั้นที่ติดตามกลุ่มวัยรุ่น กลุ่มผู้หญิงกำลังพักผ่อนในริเวียร่าที่อาบแสงแดด ที่มีตั้งแต่แบรนด์แอมบาสเดอร์อย่าง Lyna Khoudri พร้อมด้วยเหล่านางแบบ Vivienne Rohner, HyunJi Shin, Blesnya Minher และ Mariam de Vinzelle ที่ถูกจับภาพขณะกำลังว่ายน้ำ อาบแดด และล่องเรือในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ถ่ายทอดความสุขขั้นสุดของโมนาโกบนฟิล์มโพลารอยด์ อีกทั้งชิ้นส่วนของซูเปอร์คัตแต่ละชิ้นที่ โซเฟีย คอปโปลา สร้างสรรค์ขึ้นอย่างประณีตนั้น ได้ตัดเย็บเรียงร้อยสายสัมพันธ์ระหว่างชาเนลกับโมนาโกเข้าด้วยกันอย่างสวยงาม

     ท่ามกลางโมนาโกที่รถแล่นไปรอบๆ สนามแข่ง พร้อมตัดสลับนางแบบในผ้าทวีตหรือผ้าไหมเดินที่ไปตามแคตวอล์ก และผู้หญิงกำลังฝึกจับไม้เทนนิสและซ้อม พร้อมด้วยหญิงสาวชุดว่ายน้ำลายตารางขาวดำของพวกเธอ ที่สะท้อนออกมาเป็นธงแข่งที่โบกสะบัด ภาพทั้งหมดที่กล่าวมานั้น โซเฟีย คอปโปลา ได้หล่อหลอมความผูกพันพวกนี้เข้าด้วยภาพของ La Vigie อันเป็นวิลล่าสุดหรูของ Karl Lagerfeld ผู้ล่วงลับ ที่นั่นในคืนการแสดงของ Nile Rodgers สร้างความประหลาดใจด้วยการปรากฏตัวพร้อมแสดงเพลงในตำนานของเขาให้แขกผู้มาเยี่ยมเยียนฟัง

     โดยครั้งสุดท้ายที่โซเฟีย คอปโปลาไปเยือนโมนาโก เธออายุ 20 ปี กำลังไปที่สนามแข่งรถและได้มีโอกาสเข้าพักที่ La Vigie ตามคำเชิญของ Karl Lagerfeld  และการกลับมาร่วมงานกับชาเนลด้วยการสร้างสรรค์ภาพยนตร์เรื่องนี้ ก็ไม่ต่างอะไรจากการเพิ่มความทรงจำใหม่ๆ ให้กับภาพปะติดทางความทรงจำของเธอเอง ราวกับเป็นบันทึกการเดินทางที่ช่วยให้ผู้ชมหวนนึกถึงการเดินทางครั้งแล้วครั้งเล่า