หลายคนรู้จัก Marilyn Monroe ว่าเป็นนักแสดงฮอลลีวู้ดผู้ได้ฉายาว่าเป็น Sex Symbols ในช่วงยุค '50s หากน้อยคนนักจะรู้ว่านักแสดงชาวอเมริกันคนนี้มีกึ๋นมากกว่าแค่รูปลักษณ์ภายนอก ชีวิตส่วนตัวของเธอเป็นคนรักสงบ ชอบอยู่กับบ้าน กิจกรรมยามว่างคือแต่งกลอน และเป็นหนอนหนังสือตัวจริง การเติบโตมาในรูปแบบที่แม่ต้องฝากให้คนอื่นเลี้ยง สร้างเธอให้กลายเป็นหญิงแกร่งสุดก๋ากั่นที่สู้คนและไม่ยอมใครง่ายๆ นั่นรวมถึงความใจกล้าที่จะเดินออกนอกกรอบของขนบธรรมเนียมทางสังคมในช่วงเวลานั้นอีกด้วย

ภาพ: Vogue

ตัวอย่างแรกสุดที่เราหยิบมาพูดกันคือเรื่องการเข้าเฝ้าสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธที่ 2 ในปี 1956 ของมาริลินพร้อมด้วยสามีของเธอเอง Arthur Miller ในงานพรีเมียร์ภาพยนตร์เรื่อง The Battle of the River Plate ที่ Leicester Square เธอยืนอยู่ในแถวขบวนรับเสด็จด้วยชุดเดรสเกาะอกต่ำ สีเมทัลลิกที่เปิดเผยสัดส่วนโค้งเว้าอย่างมั่นใจพร้อมด้วยถุงมือยาวทำจากผ้าไหม แม้การเข้าเฝ้าควีนเอลิซาเบธจะมีข้อกำหนดว่าต้องแต่งตัวให้สุภาพและไม่เปิดเผยเนื้อหนังเกินความจำเป็น เพื่อเป็นการรักษามารยาทและให้เกียรติสมเด็จพระราชินี หากในวันนั้นมาริลินเลือกที่จะแต่งกายเพื่อเป็นตัวของตัวเองที่สุด ผลลัพธ์ที่ได้จึงกลายมาเป็นสาวมั่นสวยสง่าที่แม้แต่ควีนเอลิซาเบธเองก็ยังยิ้มแย้มตอบรับเธอด้วยเช่นกัน และน้อยคนนักที่จะรู้แต่นี่คือการพบกันในหน้าประวัติศาสตร์ของสุภาพสตรีสองท่านที่มีอายุ 30 เท่ากันในตอนนั้นอีกด้วย

ภาพ: Vogue

ยุค '50s เองยังเป็นยุคที่ผู้หญิงส่วนมากจะยังสวมชุดกระโปรงกัน หากกางเกงเองก็เริ่มเข้ามามีบทบาทในชีวิตประจำวันของผู้หญิงบ้างแล้ว เช่นกางเกงทรง Cigarette เอวสูง หรือกางเกงเบอร์มิวด้า ในขณะที่ช่วงเวลานั้นการใส่กางเกงขาสั้นออกมาเดินเล่นนอกบ้านของผู้หญิง ยังเป็นอะไรที่ใหม่มากและยังไม่ได้รับการยอมรับเท่าไหร่นัก เพราะกางเกงขาสั้นสไตล์ Short Shorts ที่ค่อนข้าง "สั้น" มีเพียงเหล่านางแบบ ดาราภาพยนตร์ นักกีฬา หรือพวกพินอัพเกิร์ลเท่านั้นที่กล้าใส่ ซึ่งมาริลินเองก็เป็นหญิงสาวอีกหนึ่งคนในตอนนั้นที่กล้าลุกขึ้นมาใส่กางเกงขาสั้นทรงนี้ออกนอกบ้านในช่วงซัมเมอร์ เพื่อสนับสนุนให้ผู้หญิงหันมาโอบรับสัดส่วนที่สวยงามของตัวเองว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าอายที่จะต้องปกปิดเลยสักนิด

ภาพ: Vogue

ในยุคที่การออกความเห็นด้านการเมืองยังคงเป็นเรื่องยากสำหรับผู้หญิง หากมาริลินเดินหน้าใช้พลังและอำนาจในฐานะคนมีชื่อเสียงเป็นหนึ่งในสมาชิกผู้ก่อตั้งและรวบรวมกลุ่มนักแสดงฮอลลีวู้ด เพื่อสนับสนุนการต่อต้านการใช้นิวเคลียร์ขององค์กร National Committee for a Sane Nuclear Policy หรือ SANE ในปี 1960 หรือแม้แต่การออกมาวิพากษ์วิจารณ์ประเทศสหรัฐฯ บ้านเกิดของตัวเองที่ไม่ช่วยประเทศคิวบาในการสร้างรากฐานประชาธิปไตยหลังการปฏิวัติ ในขณะเดียวกันเธอยังผลักดันนโยบายประชาธิปไตยและสันติภาพที่เชื่อว่าจะทำให้โลกมีความเป็นธรรมมากขึ้น ผ่านการเขียนจดหมายถึง Lester Markel นักข่าวชาวอเมริกันจากสำนักพิมพ์ New York Times ด้วยการนำเสนอรายชื่อผู้ลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐฯ จากมุมมองของเธอเองอีกด้วย

 

การก้าวออกจากกฎเกณฑ์หรือข้อบังคับไม่ได้เป็นการกระทำที่ผิดเสมอไป ในเมื่อความเป็นจริงมันอาจสร้างสังคมใหม่ๆ ที่ทำให้ทุกคนเท่าเทียมกันกว่าเดิมก็เป็นได้ มาริลินจึงนับเป็นอีกหนึ่งสุภาพสตรีในโลกฮอลลีวู้ดที่ช่วยขยายเส้นกั้นของสังคมให้กว้างขึ้น ด้วยความกล้าที่จะเป็นตัวเองอย่างเต็มที่และการใช้สื่อให้เกิดประโยชน์ในวงกว้าง การเรียกเธอว่าดาวค้างฟ้านั้นคงจะเป็นฉายาที่สมควรที่สุดแล้ว