สำหรับ Beauty standard  หรือมาตรฐานความงาม เป็นสิ่งที่อยู่คู่สังคมมาอย่างยาวนานหลายศตวรรษและมีการเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยต่าง ๆ ยกตัวอย่างเช่น ในยุคเรเนสซองส์ ผู้หญิงที่รูปร่างอวบและมีผิวพรรณเปล่งปลั่งคือผู้หญิงสวย เพราะถือว่าเป็นตัวแทนของความอุดมสมบูรณ์ และในศตวรรษที่ 20 ผู้หญิงจะนิยมสวมใส่คอร์เซ็ต (Corset) เพื่อทำให้เอวคอดตามกระแสแฟชั่นในสมัยนั้น ต่อมาในยุคที่มาตรฐานความงามของผู้หญิงมีความชัดเจนมากขึ้น เช่น ใบหน้าสวย หุ่นผอมเพรียว และผิวพรรณขาวผ่อง จึงเริ่มมีการประกวดนางงามเพื่อเฟ้นหาผู้หญิงที่มีความงามตามอุดมคติของคนในยุคสมัยนั้น ๆ นั่นเอง

     ซึ่งต้องยอมรับเลยว่าการประกวดนางงามในสมัยก่อนมีกฏเกณฑ์ที่ค่อนข้างเข้มงวด โดยเริ่มตั้งแต่การชั่งน้ำหนักและวัดสัดส่วนด้วยสายวัดตัว ไปจนถึงการให้ผู้เข้าประกวดเข้าไปยืนเทียบกระดานไม้ที่ถูกทำขึ้นมาให้มีขนาดพอดีกับสัดส่วนของมาริลีน มอนโร เทพธิดาผมบลอนด์ที่เป็นต้นแบบแห่งความเซ็กซี่ของผู้หญิงในยุคนั้น โดยหญิงสาวที่มีสัดส่วนคล้ายคลึงมาริลีน มอนโรมากที่สุดจะเป็นผู้ชนะในการประกวด Miss Marilyn Monroe Look และมีโอกาสได้เซ็นต์สัญญาหนึ่งปีกับเอเจนซี่ชื่อดัง

     นอกจากนี้ในทศวรรษที่ 1950-1960 ยังมีการประกวดนางงามสุดแปลกที่ชื่อว่า Miss Postura Perfecta หรือนางงามผู้มีท่าโพสที่สมบูรณ์แบบ ซึ่งถูกจัดขึ้นโดยหมอจัดกระดูกชาวอเมริกัน โดยการประกวดนี้ไม่ได้ตัดสินผู้ชนะจากท่าโพสและความงามภายนอกของผู้เข้าประกวดเท่านั้น แต่ยังมีการเอ็กซเรย์เพื่อดูโครงสร้างภายในของกระดูกสันหลังด้วย

     สิ่งเหล่านี้ถือเป็นภาพสะท้อนให้เห็นว่า Beauty Standard อยู่คู่กับเวทีนางงามมาตั้งแต่ในอดีต แต่สำหรับในปัจจุบันที่ทั่วโลกหันมาให้ความสำคัญและเปิดใจยอมรับความแตกต่างและความหลากหลายของมนุษย์มากขึ้น ทำให้เราได้เห็นความงามที่หลากหลายบนเวทีนางงามมากขึ้นตามไปด้วย ซึ่งถือเป็นสัญญาณการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นอย่างชัดเจน